اموال در قرآن
*و اموالتان را در ميان خود به باطل و ناحق مخوريد. و آن را به عنوان رشوه به سوي حاکمان و قاضيان سرازير نکنيد تا بخشي از اموال مردم را به گناه و معصيت بخوريد، در حالي که مي دانيد.
*و در راه خدا انفاق کنيد و خود را به هلاکت نيندازيد، ونيکي کنيد که يقيناً خدا نيکوکاران را دوست دارد.
*از تو مي پرسند: چه چيز انفاق کنند؟ بگو: هر مال و مايه سودمندي که انفاق مي کنيد بايد براي پدر و مادر و نزديکان و يتيمان و نيازمندان و در راه مانده گان باشد، و هر کار نيکي انجام دهيد، خدا به آن داناست.
*اي كساني كه ايمان آورده ايد! از آنچه به شما روزي داده ايم، انفاق كنيد! پيش از آنكه روزي فرا رسد كه در آن، نه خريد و فروش است ، و نه دوستي ، و نه شفاعت. و كافران، خود ستمگرند.
*مَثَل آنان که اموالشان را در راه خدا انفاق مي کنند، مانند دانه اي است که هفت خوشه بروياند، در هر خوشه صد دانه باشد؛ و خدا براي هر که بخواهد چند برابر مي کند و خدا بسيار عطا کننده و داناست.
*کساني که اموالشان را در راه خدا انفاق مي کنند، سپس منت و آزاري به دنبال انفاقشان نمي آورند، براي آنان نزد پروردگارشان پاداشي شايسته و مناسب است، و نه بيمي بر آنان است و نه اندوهگين مي شوند.
* گفتاري پسنديده و عفو بهتر از بخششي است که دنبالش آزاري باشد، و خدا بي نياز و بردبار است.
*اي اهل ايمان! صدقه هايتان را با منت و آزار باطل نکنيد، مانند کسي که مالش را به ريا به مردم انفاق مي کند و به خدا و روز قيامت ايمان ندارد، که وصفش مانند سنگ سخت و خارايي است که بر آن خاک قرار دارد و رگباري تند و درشت به آن برسد و آن سنگ را صاف واگذارد به چيزي از آنچه کسب کرده اند، دست نمي يابند و خدا مردم کافر را هدايت نمي کند.
*ومثل کساني که اموالشان را براي طلب خشنودي خدا و استوار کردن نفوسشان انفاق مي کنند، مانند بوستاني است در جايي بلند که باراني تند به آن برسد، در نتيجه ميوه اش را دو چندان بدهد، و اگر باران تندي به آن نرسد باران ملايمي مي رسد و خدا به آنچه انجام مي دهيد، بيناست. آيا يکي از شما دوست دارد که او را بوستاني از درختان خرما و انگور باشد که از زيرِ آن نهرها جاري است و براي وي در آن بوستان از هر گونه ميوه و محصولي باشد، در حالي که پيري به او رسيده و داراي فرزندان ناتوان است، پس گردبادي که در آن آتش سوزاني است به آن بوستان برسد و يک پارچه بسوزد؟ اين گونه خدا آياتش را براي شما توضيح مي دهد تا بينديشيد.
*اي اهل ايمان! از پاکيزه هاي آنچه به دست آورده ايد، و آنچه براي شما از زمين بيرون آورده ايم، انفاق کنيد و براي انفاق کردن دنبال مال ناپاک و بي ارزش و معيوب نرويد، در حالي که اگر آن را به عنوان حقّ شما به خود شما مي دادند، جز چشم پوشي نمي گرفتيد و بدانيد که خدا، بي نياز و ستوده است.
شيطان، شما را از تهيدستي و فقر مي ترساند، و شما را به کار زشت امر مي کند، و خدا شما را از سوي خود وعده آمرزش و فزوني رزق مي دهد؛ و خدا بسيار عطا کننده و داناست.
*و هر نفقه اي که انفاق کرديد و هر نذري را که برعهده گرفتيد، يقيناً خدا آن را مي داند،و براي ستمکاران در قيامت ياوري نيست.
*اگر صدقه ها را آشکار کنيد، کاري نيکوست، و اگر آنها را پنهان داريد و به تهيدستان دهيد براي شما بهتر است؛ و خدا بخشي از گناهانتان را محو مي کند؛ و خدا به آنچه انجام مي دهيد، آگاه است.
*هدايت آنان بر عهده تو نيست، بلکه خداست که هر کس را بخواهد هدايت مي کند. و هر مالي را که انفاق کنيد به سود خود شماست، و اين در صورتي است که انفاق نکنيد جز براي طلب خشنودي خدا. و آنچه از مال انفاق کنيد، پاداشش به طور کامل به شما داده مي شود، و مورد ستم قرار نخواهيد گرفت.
*حقِّ نيازمنداني است که در راه خدا در مضيقه و تنگنا افتاده اند نمي توانند در زمين سفر کنند؛ فرد ناآگاه آنان را از شدت پارسايي وعفّتي که دارند توانگر و بي نياز مي پندارد. آنان را از سيمايشان مي شناسي. از مردم به اصرار چيزي نمي خواهند. و شما اي اهل ايمان! آنچه از مال انفاق کنيد، يقيناً خدا به آن داناست.
*کساني که اموالشان را در شب و روز و پنهان و آشکار انفاق مي کنند، براي آنان نزد پروردگارشان پاداشي شايسته و مناسب است؛ و نه بيمي بر آنان است و نه اندوهگين مي شوند.
*خدا ربا را نابود مي کند، و صدقات را فزوني مي دهد؛ و خدا هيچ ناسپاس بزه کاري را دوست ندارد.
*و اگر [بدهکار] تنگدست بود او را تا هنگام توانايي مهلت دهيد؛ و بخشيدن همه وام اگر بدانيد براي شما بهتر است.
*اي اهل ايمان! چنانچه وامي به يکديگر تا سر آمد معيني، داديد، لازم است آن را بنويسيد. و بايد نويسنده اي در ميان خودتان به عدالت بنويسد. و نبايد هيچ نويسنده اي از نوشتن سند همان گونه که خدا به او آموخته است، دريغ ورزد. او بايد بنويسد، و کسي که حقْ به عهده اوست بايد املا کند، و از خدا که پروردگار اوست پروا نمايد و از حق چيزي را نکاهد. و اگر کسي که حق به عهده اوست، سفيه يا ناتوان باشد، يا نتواند املا کند، وليّ و سرپرست او به عدالت املا کند. و دو شاهد از مردانتان را شاهد بگيريد، و اگر دو مرد نبود، يک مرد و دو زن را از ميان شاهداني که مي پسنديد، شاهد بگيريد تا اگر يکي از آن دو زن فراموش کرد، آن ديگري او را يادآوري کند. و شاهدان هنگامي که دعوت شوند امتناع نورزند، و از نوشتن تا سرآمد معيّنش، کوچک باشد يا بزرگ، ملول نشويد، اين نزد خدا عادلانه تر و براي اقامه شهادت پابرجاتر، و به اينکه شک نکنيد نزديک تر است. مگر آنکه داد و ستدي نقدي باشد که آن را ميان خود دست به دست مي کنيد، در اين صورت بر شما گناهي نيست که آن را ننويسيد. و هرگاه داد و ستد کنيد، شاهد بگيريد. و نبايد به نويسنده و شاهد زيان برسد و اگر زيان برسانيد، خروج از اطاعت خداست که گريبانگير شما شده است و از خدا پروا کنيد و خدا به شما مي آموزد و خدا به همه چيز داناست.
*و اگر در سفر بوديد و نويسنده اي نيافتيد، وثيقه هاي دريافت شده است. و اگر يکديگر را امين دانستيد پس بايد کسي که امينش دانسته اند، امانتش را ادا کند. و از خدا پروردگار خود، پروا نمايد و شهادت را پنهان نکنيد و هر که آن را پنهان کند، يقيناً دلش گناهکار است؛ و خدا به آنچه انجام مي دهيد داناست.
*محبت و عشق به خواستني ها از زنان و فرزندان و اموال فراوان از طلا و نقره و اسبان نشاندار و چهارپايان و کشت و زراعت، براي مردم آراسته شده است؛ اينها کالاي زندگيِ دنياست؛ و خداست که بازگشت نيکو نزد اوست.
*هرگز به نيکي نمي رسيد تا از آنچه دوست داريد انفاق کنيد؛ و آنچه از هر چيزي انفاق مي کنيد يقيناً خدا به آن داناست.
*و اموالتان را که خدا مايه قوام و برپايي شما گردانيده به سبک مغزان ندهيد، ولي آنان را از درآمد آن بخورانيد و لباس بپوشانيد و با آنان به صورتي شايسته و پسنديده سخن گوييد.
*اي اهل ايمان! اموال يکديگر را در ميان خود به باطل مخوريد، مگر آنکه تجارتي از روي خشنودي و رضايت ميان خودتان انجام گرفته باشد.
*و هر که خوردن مال به باطل و قتل نفس را از روي تجاوز و ستم مرتکب شود، به زودي او را در آتشي درآوريم؛ واين کار بر خدا آسان است.
*و نعمت ها و مال و ثروتي که خدا به سبب آن برخي از شما را بر برخي برتري داده آرزو مکنيد براي مردان از آنچه کسب کرده اند بهره اي است، و براي زنان هم از آنچه کسب کرده اند بهره اي است. و از بخشش خدا بخواهيد، يقيناً خدا همواره به همه چيز داناست.
*و از تو مي پرسند: چه چيز انفاق کنند؟ بگو: از آنچه افزون بر نياز است. خدا اين گونه آياتش را براي شما بيان مي کند تا بينديشيد.
*و بدانيد که اموال و فرزندانتان فقط وسيله آزمايش شماست، وخداست که پاداشي بزرگ نزد اوست.
*خدا برخي از شما را در رزق و روزي بر برخي فزوني داده است؛ پس آنانکه فزوني يافته اند، حاضر نيستند از روزي خود به بردگان خود بپردازند که در بهره وري از رزق و روزي باهم برابر باشند؛ پس آيا نعمت خدا را منکرند؟!
*سپس پيروزي بر آنان را به شما باز مي گردانيم و شما را به وسيله اموال و فرزندان تقويت مي کنيم، و نفرات شما را بيشتر مي گردانيم.
*پروردگارت روزي را براي هر كس بخواهد گشاده يا تنگ ميدارد، او نسبت به بندگانش آگاه و بيناست.
*مال و فرزندان، آرايش و زيور زندگي دنيا هستند، ولي اعمال شايسته پايدار نزد پروردگارت از جهت پاداش بهتر و از لحاظ اميد داشتن به آنها نيکوتر است.
*و از ميان شما کساني که دارندگان ثروت و گشايش مالي هستند، نبايد سوگند ياد کنند که از انفاق مال به خويشاوندان و تهي دستان و مهاجرانِ در راه خدا دريغ ورزند، و بايد عفو کنند و از مجازات درگذرند؛ آيا دوست نمي داريد خدا شما را بيامرزد؟ و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.
*مرداني که تجارت و داد و ستد آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و پرداخت زکات باز نمي دارد، پيوسته از روزي که دل ها و ديده ها در آن زير و رو مي شود، مي ترسند.تا خدا آنان را برنيکوترين عملي که انجام داده اند پاداش دهد، و از فضلش براي آنان بيفزايد، خدا به هر که بخواهد بي حساب روزي مي دهد.
*و کساني که براي ما کوشيدند، بي ترديد آنان را به راه هاي خود راهنمايي مي کنيم؛ و يقيناً خدا با نيکوکاران است.
*اموال و اجناسي را که به ربا مي دهيد تا در ميان اموال مردم فزوني يابد، نزد خدا فزوني نخواهد يافت؛ و آنچه از زکات مي دهيد که خشنودي خدا را مي خواهيد؛ پس اين زکات دهندگانند که مال و ثوابشان دو چندان مي شود.
*آنچه خدا از اهل آن آبادي ها به پيامبرش بازگرداند اختصاص به خدا و پيامبر و اهل بيت پيامبر و يتيمان و مستمندان و در راه ماندگان دارد، تا ميان ثروتمندان شما دست به دست نگردد. و آنچه را پيامبر به شما عطا کرد بگيريد و از آنچه شما را نهي کرد، باز ايستيد و از خدا پروا کنيد؛ زيرا خدا سخت کيفر است
*اي مؤمنان! مبادا اموال و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل کنند، و آنان که غافل مي شوند، زيانکارند.
*همانا انسان حريص و بي تاب آفريده شده است؛
*چون آسيبي به او رسد، بي تاب است،
*و هنگامي که خير و خوشي به او رسد، بسيار بخيل و بازدارنده است،
*و آنان که در اموالشان حقّي معلوم است
*براي درخواست کننده و محروم
*اينان در بهشت ها، مکرّم و محترم اند
*و اما چون او را بيازمايد، پس روزي اش را بر او تنگ گيرد، گويد: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد.
*وثروت را بسيار دوست داريد.
